هستی بـنا شد از ازل تنها برای فـاطمه           جـان تمام شیعـیـان گردد فـدای فـاطـمه

زهرا بماند فضه‌اش حاجات ما را می‌دهد           باب شفاعت شد به پا اصلا برای فاطمه

چرخ فلک در چرخش از چرخیدن تسبیح او           انس و ملک محتاج بر خاک عبای فاطمه

در مجلسش شور و نوا تا عرش اعلی می‌رود           دارُالـشفـای ما بُـوَد بیـتُ العـزای فاطمه

روز تولد نذر او کرده مرا چون مادرم           در هر مکان با هر زبان گویم ثنای فاطمه

در بین قبرم تا ملک این سینه را بو می‌کند           گوید که صاحب دارد و باشد گدای فاطمه

سِلـمٌ لِمن سالَـمَکم، حَـربٌ لِـمن حارَبَکم           مبنای حُبّ و بغض من باشد ولای فاطمه

از چرخش دستاس او روزیِّ به ما هم می‌رسد           رزق زمین و آسمان هست از عطای فاطمه

صحرای محشر هرکسی تحت لوایی می‌رود           مـأمن برای انـبـیـا بـاشد لـوای فـاطـمـه